Piłka siatkowa, siatkówka – sport drużynowy, w którym (w tradycyjnej, klasycznej odmianie, tj. siatkówce halowej) uczestniczą dwa sześcioosobowe zespoły, w każdym: rozgrywający, atakujący, dwóch środkowych i dwóch przyjmujących oraz libero. Na boisku przebywa jednak tylko sześciu zawodników, libero zmienia się ze środkowym będącym w linii obrony, gdy drużyna przyjmuje zagrywkę.
Pierwszy raz na najwyższym stopniu podium stanęli Polacy w Meksyku w 1974. Złoto zdobyte wówczas było pierwszym medalem zdobytym przez jakąkolwiek drużynową reprezentację biało-czerwonych w mistrzostwach świata. Kolejny medal - tym razem srebrny - Polacy wywieźli z Japonii w 2006. Polska uczestniczyła w 16 z 18 finałów. Kolejny turniej w 2014 roku zorganizowany został w Polsce. Po raz drugi reprezentacja Polski zdobyła tytuł mistrzów świata w 2014, w czasie imprezy organizowanej w Polsce. Pokonali wówczas reprezentację Brazylii 3:1 i przeszkodzili jej w czwartym zwycięstwie z rzędu. W 2014 roku w składzie Reprezentacji Polski byli:
Rozgrywający: Fabian Drzyzga, Paweł Zagumny
Atakujący: Dawid Konarski, Mariusz Wlazły
Przyjmujący: Rafał Buszek, Michał Kubiak, Mateusz Mika, Michał Winiarski
Środkowi: Karol Kłos, Marcin Możdżonek, Piotr Nowakowski, Andrzej Wrona
Libero: Krzysztof Ignaczak, Paweł Zatorski
Piłka ręczna zespołowa dyscyplina, uprawiana na całym – zarówno przez kobiety, jak i przez mężczyzn – w której biorą udział dwie ekipy po 7 zawodników każda. Celem gry jest wrzucenie – wyłącznie za pomocą rąk – piłki do bramki przeciwnika. Piłka może być rzucana, popychana, łapana, uderzana i zatrzymywana. Zawodnicy, oprócz bramkarzy, nie mają prawa zrobić więcej niż 3 kroki z piłką w rękach, co wymusza bieg z kozłowaniem i liczne podania. Bramkarz wychodząc z pola bramkowego, staje się zwykłym zawodnikiem i obowiązują go wtedy takie same prawa jak pozostałych zawodników.
Piłka nożna (ang. football, amer. soccer) – gra zespołowa. Obecnie jest jedną z najpopularniejszych dyscyplin sportowych na świecie.
Koszykówka – dyscyplina sportu drużynowego, w której dwie pięcioosobowe drużyny grają przeciwko sobie próbując zdobyć punkty umieszczając piłkę w koszu. Jest jedną z najpopularniejszych i najchętniej oglądanych dyscyplin na świecie. Za datę powstania koszykówki uznaje się 21 grudnia 1891 roku, a za jej twórcę - Jamesa Naismitha
Pozycje na boisku:
1.Jeśli grasz jako rozgrywający, to musisz kochać piłkę, ale jednocześnie umieć się nią dzielić. Świetny kozioł to podstawa twojej gry - przerzucasz piłkę pod nogą, za plecami, szybko zmieniasz kierunek, ale nie patrzysz na nią, bo widzisz (i przewidujesz!) ruchy swoich kolegów. Na tej pozycji dobre podanie w tempo na wolną pozycję jest ważniejsze niż trafienie do kosza. Do tego regulujesz tempo gry - rozgrywający to przedłużenie myśli trenera na boisku. Większość rozgrywających ma poniżej 190 cm wzrostu, ale np. legendarny Magic Johnson - 206 cm.
2. Rzucający (teoretycznie 190-200 cm) powinien grać jak Michael Jordan. Czyli trafiać, trafiać i jeszcze raz trafiać. A jeśli się nie da, to skupiać uwagę obrońców i oddawać piłkę niekrytym kolegom. Najważniejsze - poza rzutem - na tej pozycji to: poruszanie się na boisku bez piłki, umiejętność wejścia z piłką pod kosz, a także takie cechy jak zdecydowanie oraz odporność psychiczna.
3.Jeśli grasz jako niski skrzydłowy (200-206 cm), to masz do wyboru - albo jesteś zwinnym walczakiem i bijesz się pod koszem z silniejszymi, albo poruszasz się daleko od kosza i rzucasz z dystansu. Twoja rola zależy właściwie od stylu gry drużyny. Niski skrzydłowy to często specjalista od obrony indywidualnej. Przykład: Scottie Pippen.
4. Najwyżsi - silny skrzydłowy i środkowy- mają po mniej więcej 210 cm. Rzadko rzucają z odległości większej niż 4 m, często grają tyłem. Mają łapać piłki po niecelnych rzutach (zbiórki) i blokować rzuty rywali. Najlepsi środkowi to dominatorzy tacy jak np. Shaquille O'Neal (216 cm i ok. 150 kg wagi). Podział na pozycje zaciera się nieco, kiedy przeciwnik broni strefą (obrońcy pilnują określonego pola, a nie zawodnika).
